Η Διεστραμμένη Χάρτα του Ταξιδιώτη

Ο Σωτήρης είχε σχεδιάσει για μήνες ένα ταξίδι γύρω από την Ελλάδα με το ποδήλατό του. Ήθελε να ανακαλύψει μικρά χωριά και να ζήσει την αληθινή ζωή της επαρχίας.

Ξεκίνησε από μια μικρή πόλη στην Πελοπόννησο, έχοντας μαζί του μόλις έναν χάρτη, που όμως ήταν παλιός και μάλιστα είχε μερικές λάθος πληροφορίες. Καθώς προχωρούσε στα μονοπάτια, συνειδητοποίησε πως πολλές διαδρομές που του έδειχνε ο χάρτης δεν υπήρχαν πια ή ήταν κλειστές.

Αποφάσισε να ακολουθήσει το ένστικτό του και να μην βασιστεί αποκλειστικά στο χάρτη. Καθώς ποδηλατούσε μέσα σε δάση και παράξενες πεδιάδες, ανακάλυψε κρυμμένα τοπία που δεν αναφέρονταν σε κανέναν οδηγό.

Μια από αυτές τις μέρες, έφτασε σε ένα χωριό χωρίς δρόμο πρόσβασης με αυτοκίνητο, μόνο με μονοπάτια για πεζοπόρους και ποδηλάτες. Οι κάτοικοι ήταν απλοί και ζεστοί, αλλά το χωριό κράταγε κι ένα μυστήριο: λίγοι ήθελαν να μιλήσουν για ένα παλιό κτίριο στην άκρη του χωριού.

Ο Σωτήρης αποφάσισε να το επισκεφτεί, αλλά βρήκε την πόρτα κλειστή και τα παράθυρα σκοτεινά. Η σιωπή ήταν σχεδόν απόκοσμη. Κανείς δεν τον πλησίασε όταν γύρισε πίσω και το χωριό φαινόταν να συνεχίζει κανονικά, σαν να μην υπήρξε κάτι.

Δεν κατάφερε να μάθει τι κρύβεται πίσω από το παλιό κτίριο, αλλά η εμπειρία τον έκανε να σκεφτεί πως δεν χρειάζεται πάντα να κατανοούμε τα πάντα σε ένα ταξίδι. Η περιπέτεια είναι και το άγνωστο, και η αμφιβολία.

Καθώς επέστρεφε στο δρόμο του, ο Σωτήρης ένιωθε πως το ταξίδι του ήταν πολύτιμο όχι μόνο λόγω των τόπων, αλλά και λόγω των μυστηρίων που ανέδειξε.