Sonbahar Rüzgârında Unutulan Mektup

Bahar, şehir kütüphanesinin loş köşesinde saklı, eski bir defter bulduğunda başlamıştı her şey. Defterin arasında sararmış bir mektup vardı; adı hiç duymadığı birinden geliyordu.

Mektubu okurken, kalbinin derinliklerinde eski bir aşkın izleri canlandı. Mektubu yazan kişi, yıllar önce hayatından tamamen çıkmıştı. Bahar, bu tesadüf karşısında ne yapacağını bilemeden oturdu, anlamaya çalıştı.

Aralarında ne olduğunu bilmiyordu; ama satırlarda gizli bir pişmanlık ve hâlâ sönmemiş bir sevgi vardı.

Bu keşif, Bahar’ın kendi ilişkilerine ve aşkın karmaşık doğasına bakışını değiştirdi. Mektubu kütüphanede bırakmaya karar verdi; belki bunu bulacak olan başka birine umut verir diye.

Günler ilerledikçe, Bahar gökyüzüne bakarken mektubun ulaştırmadığı o sessiz kalp çarpışlarını düşündü. Hayatında bazı şeylerin tamamlanmadığını, akışına bırakılması gerektiğini fark etti.

Mektup orada, rafların arasında unutulmuş halde dururken, Bahar kendi kalbinde yeni bir sayfa açtı. Aşk bazen kırık dökük, bazen de tamamlanmamış kalır; ama yaşanması gereken bir haldir, tam da böyle.

Gökyüzünde süzülen sonbahar yapraklarını izleyen Bahar, sessizce gülümsedi. Bazı duygular, zamanla silinmeyecek kadar değerlidir.