Tren Penceresinden Gelen Sesler

Tren hafifçe raylar üzerinde ilerlerken, dışarıdaki manzara hiç değişmiyormuş gibi görünüyordu. Can, yolculuğunu monoton bir rutin olarak görmeye başlamıştı; her durağında aynı şehirlerin aynı kalabalığı, aynı yüzlerle benzer sokaklar.

Bir süre sonra, yakındaki boş kompartımanın kapısı aralandı ve yaşlı bir adam içeri girdi. Yanında küçük, eski bir radyo taşıyordu. Telefonun sağır edici sessizliği yerini, radyodan gelen eski bir şarkıya bıraktı.

Şarkılarla dolu o an, Can’ı kendi çocukluğuna götürdü. O an fark etti ki, yolculuk sadece fiziksel bir hareket değil; anılar, duygular ve zaman içinde kaybolan seslerin de yolculuğuydu.

Adam radyo cihazını onarırken, Can ona yardım etmeye karar verdi. Ancak cihaz beklenmedik bir şekilde, istenmeyen bir radyo frekansına takıldı ve numaralarla dolu garip sesler yaymaya başladı. Diğer yolcuların ilgisini çeken bu durum, kısa süreli bir gülüşme ve şaşkınlık atmosferi yarattı.

Yolculuk bitip tren durakladığında, adam radyoyu kapattı ve Can’a "Sesler seni başka yerlere götürebilir, sen onları dinlemeye hazır olmalısın," dedi. Can, sessizce kendi dünyasına dönerken, içinde yeni bir farkındalık vardı. Şehirler kadar, içinde bulunduğumuz an ve çevremiz de keşfedilmeye değerdi.

Tren yolculuğu sona erdiğinde, Can sessizce pencereden dışarı baktı ve hayatın küçük seslerini duymaya başladı. Önünde çözülmemiş bir yol vardı; bazı sesler hiçbir zaman anlam bulmayabilirdi, ancak onları duymak bile yeterliydi.