กลิ่นหอมที่ทำให้คิดถึงบ้าน

ในเช้าวันหนึ่งที่เงียบสงบ ฉันเดินเข้าสู่ตลาดสดในย่านเล็กๆ ที่ฉันไม่เคยไปมาก่อน กลิ่นหอมของเครื่องเทศและอาหารสดลอยมาแตะจมูกทันที

ผู้ขายขนมปังกวักมือเรียกให้ฉันลองขนมปังไส้หมูอบที่พึ่งออกจากเตา ฉันตัดสินใจซื้อหนึ่งชิ้นเพราะอยากลองว่ารสชาติจะเหมือนที่แม่เคยทำหรือไม่

ระหว่างที่ขบข่น้ำตาจะไหลโดยไม่รู้ตัว กลิ่นและรสชาติทำให้ฉันนึกถึงบ้านในชนบทที่ห่างไกล เสียงแม่เรียกให้ลงมากินข้าวตอนเย็นยังชัดเจนในใจ

แต่ตอนนั้นก็มีชายแก่เดินเข้ามาขอแบ่งฉันกินขนมปัง ชั่วขณะนั้น เรื่องราวอบอุ่นในใจฉันเริ่มสับสนเพราะความรู้สึกเหมือนถูกล่วงละเมิด

ฉันหยิบขนมปังครึ่งหนึ่งให้เขา เขายิ้มและขอบคุณอย่างจริงใจ ตอนนั้นฉันไม่แน่ใจว่าความรู้สึกของตัวเองคือน้ำตาหรือน้ำใจที่กลับสร้างความอบอุ่นในใจ

หลังจากนั้น ฉันยังคงเดินเล่นในตลาดด้วยความรู้สึกที่เข้มข้น ทั้งคิดถึงบ้าน และสงสัยในหัวใจของคนที่พบเจอในวันนี้ เรื่องราวไม่ได้จบลงด้วยแค่ความสุข หรือความเศร้า แต่มันเป็นความรู้สึกที่ยังคงอยู่และไม่อาจหลีกเลี่ยง