เสียงนาฬิกาเก่าในห้องนั่งเล่น

ทุกเย็นวันอาทิตย์ ปราณีจะนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นบ้านเก่าเครื่องเรือนเรียงกันอย่างเรียบร้อย นาฬิกาแขวนผนังที่เธอชอบเป็นพิเศษเพราะเสียงติ๊กต๊อกที่ชัดเจนแต่ละครั้งที่เดิน เขาทำให้เวลาผ่านไปช้าลงเหมือนได้พักจากความวุ่นวายในเมือง

วันหนึ่ง เสียงนาฬิกาหยุดทำงานกะทันหัน ปราณีนั่งฟังในความเงียบ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจ เธอจำได้ว่าเมื่อนาฬิกายังเดิน มันเหมือนมีพลังชีวิตในบ้าน

ปราณีพยายามหาวิธีแก้ไข แต่นาฬิกาเก่าเกินกว่าจะซ่อมง่ายๆ เธอนั่งลงและคิดถึงความสำคัญของเวลาที่หยุดพักนี้

ในค่ำคืนนั้น ปราณีไม่ได้คิดถึงเรื่องเร่งรีบหรือทำงานบ้าน แต่คิดถึงความสงบและเวลาที่ได้อยู่กับตัวเอง แม้ว่านาฬิกาจะเงียบไปแล้วก็ตาม

วันต่อมา เธอเลือกไม่รีบซื้อหรือติดตั้งนาฬิกาใหม่ แต่ปล่อยให้ความเงียบในห้องนั่งเล่นเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปก่อน

บางครั้ง การไม่เร่งรีบและการให้เวลาล่องลอยไปเรื่อยๆ ก็เป็นสิ่งที่ทำให้หัวใจได้พักผ่อนจริงๆ.