Poranek nad jeziorem

Wczesnym rankiem, kiedy świat jeszcze był cichy i spokojny, Emilia usiadła na brzegu małego jeziora. Delikatna mgła unosiła się nad wodą, a pierwsze promienie słońca zaczynały rozświetlać liście drzew.

Emilia lubiła te chwile samotności, kiedy wszystko wydawało się nierealne. Tego dnia postanowiła zanotować w pamiętniku swoje przemyślenia, ale nagle zauważyła coś dziwnego — na powierzchni jeziora pojawiła się mała łódka.

Nie było w niej nikogo, choć wyglądała na używaną. Emilia wstała i podeszła bliżej, zastanawiając się, czy ktoś się zgubił lub zostawił ją przypadkiem.

Postanowiła nie wzywać nikogo od razu. Zamiast tego siedziała jeszcze dłużej, obserwując spokojną taflę i zastanawiając się, czy to przypadek, czy może znak z natury, że czas zwolnić i spojrzeć na życie inaczej.

Wieczorem, gdy wracała do domu, czuła się inna — bardziej obecna i spokojna. Nie rozwiązała żadnej wielkiej tajemnicy, ale ten moment ciszy nad jeziorem pozostał w jej pamięci jako coś niezwykłego.