You're reading free stories on our website. Get the mobile app for audio narration, speaking practice, vocabulary saving, personalised stories, instant translations, and progress tracking.
📖 You are reading the free text version. Get our mobile app for 🎧 audio narration, 💬 speaking practice, 🔄 instant translations, and 💾 vocabulary saving to enhance your learning experience.
Η αυλή του σχολείου ήταν γεμάτη φωνές και γέλια, εκτός από μια γωνιά κοντά στο παλιό δέντρο όπου η Έφη προτιμούσε να κάθεται μόνη.
Οι συμμαθητές της την θεωρούσαν παράξενη. Την παρατηρούσαν να στέκεται αμίλητη, να κοιτάζει τους άλλους χωρίς να συμμετέχει. Κάποιοι προσπάθησαν να τη ρωτήσουν, μα εκείνη απαντούσε με ελάχιστα λόγια.
Μια ημέρα, η δασκάλα, παρατηρώντας αυτή τη μοναχικότητα, αποφάσισε να οργανώσει μια δραστηριότητα διαφορετική από τις άλλες. Έβαλε τα παιδιά να γράψουν γράμματα στον εαυτό τους, σκέψεις και όνειρα που δεν είχαν μοιραστεί ποτέ.
Η Έφη, παρόλο που ήταν διστακτική, έγραψε για τον φόβο της να εκφραστεί και την αίσθηση πως κανείς δεν την καταλαβαίνει.
Στο τέλος της μέρας, η δασκάλα διάβασε κάποια από τα γράμματα, χωρίς να αποκαλύψει ποιος τα είχε γράψει. Όλοι ένιωσαν πως κάτι άρχισε να αλλάζει, μια κατανοηση πέρα από τα λόγια.
Η σιωπή της Έφης δεν εξαφανίστηκε αμέσως, αλλά έγινε λιγότερο βάρος για εκείνη. Δεν χρειαζόταν πια να φωνάζει για να είναι παρούσα.
Η ιστορία δεν έχει ξεκάθαρο τέλος. Η σιωπή της Έφης παραμένει μια μελωδία που περιμένει να ακουστεί, δείχνοντας πως μερικές φορές, η παρουσία μπορεί να εκφραστεί και χωρίς λόγια.
This story contains important vocabulary that you could be learning! Our mobile app provides audio, speaking practice, instant translations, vocabulary saving, and progress tracking.
