De Onzichtbare Spanning

Milan voelde zich de laatste weken steeds vaker moe, maar aan de buitenkant leek hij niets bijzonders. Zijn kantoor was klein en druk, en elke dag zat hij lange uren achter zijn computer.

Hij verloor de grip op zijn eigen grenzen zonder dat iemand het echt merkte. Zijn collega’s zagen hem als een betrouwbaar persoon, altijd klaar om een taak over te nemen.

Op een dag merkte Milan tijdens het praten dat hij moeite had om zijn gedachten goed te ordenen. Dat maakte hem onzeker. Hij vroeg zich af of het door de stress kwam of door iets ernstiger.

In plaats van dit gevoel te negeren, besloot hij met een vertrouwenspersoon te praten. Die luisterde aandachtig en stelde voor om professionele hulp te zoeken.

Milan voelde zich schaamtevol maar ook opgelucht, omdat iemand zijn situatie serieus nam. De psycholoog ontdekte dat Milan last had van burn-outklachten die hij lang niet herkende.

Het was voor Milan moeilijk om zijn drukke schema te veranderen, vooral omdat hij dacht dat hij door moest gaan zonder pauze. Hij moest leren dat even stilstaan soms de beste manier is om vooruit te komen.

Hij begon kleine stappen te nemen: een wandeling in de lunchpauze, ademhalingsoefeningen en minder werk mee naar huis nemen. Hoewel het proces langzaam ging, merkte hij verbeteringen.

Maar het moeilijkste voor Milan was accepteren dat hij niet altijd perfect hoefde te zijn. Soms zou hij fouten maken, en dat was oké.

De weken daarop realiseerde hij zich dat gezondheid niet alleen over het lichaam gaat, maar vooral over de balans in het leven. Hij wist dat het geen snel herstel zou zijn, maar dat hij nu zichzelf serieus nam, was een waardevolle overwinning.